ავტორი: ლევან სანიკიძე   ქართველთა ისტორიულ-ეპიკური თავგადასავალი 4 წიგნად. "უქარქაშო ხმლები" ათი კარისგან შედგება: - ფესვები -კარიბჭენი - აღმართი -ზეგანი -მწვერვალები -დამრეცი -დაღმართი -ყოფნა-არყოფნა -მჭედელნი "უცხო თესლთა" ისტორია - იქმენინ საქართველო.

ავტორი: ლევან სანიკიძე   ქართველთა ისტორიულ-ეპიკური თავგადასავალი 4 წიგნად. "უქარქაშო ხმლები" ათი კარისგან შედგება: - ფესვები -კარიბჭენი - აღმართი -ზეგანი -მწვერვალები -დამრეცი -დაღმართი -ყოფნა-არყოფნა -მჭედელნი "უცხო თესლთა" ისტორია - იქმენინ საქართველო

ავტორი: ბესიკ ხარანაული   „უძებნი შვილი“ ბესიკ ხარანაულის მეტაპოეტური წიგნია, რომლითაც პოეტი დიდ ოდისეაში გვეპატიჟება. ამ მოგზაურობაში მკითხველს წინამძღოლობას სამოცი ჯორზე ამხედრებული რაინდი გაუწევს და გასაკვირი არაა, რომ ნაწერიც ჯორის ფლოქვების ხმას მიჰყვება. ეს ენერგია კითხვის პროცესში მკაფიოდ იგრძნობა.   ამ წიგნში გვერდიგვერდ ცხოვრობენ ჰიპერბოლა და მეტაფორა ანუ შეუძლებელი და შესაძლებელი; ღმერთის შვილი, რომელსაც სამყაროს შემოქმედი ძებნის დასასრულს ნაგავსაყარზე პოულობს და არსად სხვაგან, და მთავარი – უძებნი შვილი, რომელიც კონკრეტულობას, ვინმედ ან რამედ ყოფნასა და სინამდვილედ ქცევას გაურბის („ვერაფერი ძლებს, რომ თავი არ აღნიშნოს, უძებნი შვილის გარდა“).   „უძებნი შვილი“ ადამიანისა და სამყაროს თავგადასავალია. მასში ჩატვირთული თითოეული სიტყვა ძიების, მოქმედებისა და გზაზე დადგომისკენ გვიბიძგებს. ამ წიგნში, წინამორბედების მსგავსად, იგრძნობა ბესიკ ხარანაულის დიდი მწერლური ოსტატობა, შექმნას ისეთი ტექსტი, სადაც მკითხველი არ დაიკარგება და რომლის კრიალოსანივით ასხმულ სათაურებში კაცი არა მხოლოდ გზას გაიგნებს, თამაშსაც აჰყვება. ეს კი ავტორისთვის მნიშვნელოვანია, რადგან „მკითხველი რომ კმაყოფილია, ავტორიც იწმინდება“.

ავტორი: ილჰან აკინი   ვაგრძელებთ ტრადიციას და ქართულ საზოგადოებას ვაცნობთ ეთნიკურად ქართველ მწერალს ილჰან აკინს, რომელიც 20-მდე რომანის ავტორია. ილჰან აკინი (წინაპართა ქართული გვარი ბერიძე) დაიბადა თურქეთის დუზჯეს პროვინციის სოფელ მუნჯურლუში. მისი ნაწარმოებები თარგმნილია ინგლისურ, არაბულ, ქართულ და ჰინდის ენებზე. მწერლის რომანებს შორის განსაკუთრებული აღნიშვნის ღირსია „უხმო ქვითინი - ქართველთა გადასახლება“, „წმინდა ბარბარე & ნიკომედია,“ „ოქროს საწმისი“ და სხვ. ილჰან აკინის რომანი „უხმო ქვითინი - ქართველთა გადასახლება“ ქართველ მუჰაჯირთა მიგრაციის მძიმე წლებზე მოგვითხრობს. მწერალმა ისტორიის მწარე ფურცლებს - ქართველთა მუჰაჯირობას რომანის სახე მისცა და ამ წიგნში აჭარიდან გადასახლებული ერთი ოჯახის ფონზე განზოგადებულად აღწერა მე-19 საუკუნის ბოლოს ოსმალეთში გადასახლებული ქართველების სულიერი და ფიზიკური მდგომარეობა და ის ხვედრი, რომელიც ისტორიამ მათ არგუნათ. რომანში უამრავი სიტყვა მოცემულია ქართულად და ფრჩხილებში მათ განმარტებები ახლავს. ეს ის სიტყვებია, ხეხილის, ყურძნის თუ სიმინდის ჯიშებია, რომელიც ავტორს ბავშვობიდან მახსოვრობაში ჩარჩენია, რომელთაც უფრთხილდება და ესათუთება. ილჰან აკინის ეს რომანი 2014 წელს გამოიცა „დუზჯეს ქართული კულტურის ასოციაციის“ ფინანსური მხარდაჭერით. მისასალმებელია, რომ წიგნი სწრაფად გაიყიდა და 2015 წელს ხელმეორედ დაიბეჭდა. ქართული საზოგადოება განებივრებული არ არის მუჰაჯირობის, დედასამშობლოს ფესვებს მოწყვეტილი ემიგრანტების თემაზე დაწერილი მხატვრული ნაწარმოებებით. ამიტომ იმედს ვიტოვებთ, რომ ქართველი მკითხველი ინტერესით შეხვდება ამ რომანს.

ავტორი: აკა მორჩილაძე გამომცემლობა: ბაკურ სულაკაურის გამომცემლობა

ავტორი: დათია ბადალაშვილი    „გამოცდილებით დაჭკვიანებული“ ახალგაზრდა კაცია ამ უპრეტენზიო წიგნის ავტორი; დაჭკვიანებული, დაფიქრებული და ნაადრევად დადინჯებული... იგი დილაუთენია გამოდის „სქელი, შედედებული“ ნისლიდან და ხარბად აკვირდება ცრიატი სინამდვილის სახიერ სურათებს. ეს დანაწევრებული, ფრაგმენტული სურათები უაღრესად ცხოვრებისეულია, „ორიგინალთან“ მიახლოებული, მკაცრი, უშეღავათო და დიდი შინაგანი სიმართლით აღბეჭდილი... „სუფთა ჰაერის და მთის მწვანე ბალახის“ სასიამოვნო სუნი დაჰკრავს მის ფრაზას. საგნობრივი სიცხადით გაგრძნობინებს და უშუალოდ განგაცდევინებს ტკივილს, სიმარტოვის მძაფრი შეგრძნება რომ აჩენს ადამიანში. არ გაურბის „ჭირიანი ცხოვრების“ (ვაჟა) სახამუშო სანახებში ხეტიალს. მისთვის პრინციპულად მიუღებელია რეალობის გაესთეტიურება და ხელოვნური გალამაზება. კითხულობ და ხვდები, რომ არ „ეშმაკობს“, არ გატყუებს. თვითონაც საკუთარი ნაწერებივით წრფელი და სანდოა...     დათია ბადალაშვილი, დარწმუნებული ვარ, არასდროს უგანებს არჩეულ გზა-სავალს და დარჩება ავტორად, ვისაც მუდამ ეყოლება გულშემატკივარი, გამგები და დამფასებელი...” - ამირან არაბული

ავტორი: ზვიად კვარაცხელია   ზვიად კვარაცხელიას რომანი ფორმა N100, შეიძლება ითქვას, ერთი ცოდვის ისტორიაა. საერთო ცოდვა, რომელიც ნაწარმოების რამდენიმე პერსონაჟს (მათ შორის მთხრობელსაც), აუცხოებს და ამავე დროს აკავშირებს კიდეც ერთმანეთთან, რომანის მთავარი სიუჟეტური ქარგაცაა და ავტორისათვის ყველაზე მნიშვნელოვანი კვლევის ობიექტიც.   ყმაწვილობაში ჩადენილი ცოდვა – მიზეზი და შედეგი ამ ცოდვისა, აი, ამაზე მოგვითხრობს მწერალი. მოგვითხრობს ტკივილით, საინტერესოდ, რიგ შემთხვევაში დეტექტიური ჟანრის სიმძაფრითაც.   ზვიად კვარაცხელიას ფორმა N100 ლიტერატურული პრემია საბას 2013 წლის გამარჯვებულია ნომინაციაში წლის საუკეთესო რომანი.

ავტორი: უმბერტო ეკო  ფუ­კოს ქან­ქა­რა“ ცნო­ბი­ლი იტა­ლიე­ლი მწერ­ლი­სა და მეც­ნიე­რის, უმ­ბერტო ეკოს (1932-2016) მეო­რე რო­მა­ნია, რო­მე­ლიც ავ­ტო­რის სა­დე­ბიუ­ტო „ვარ­დის სა­ხელ­ზე“ არა­ნაკ­ლებ პო­პუ­ლა­რუ­ლია მთელ მსოფ­ლიო­ში. ერ­თ-ერ­თი მი­ლა­ნუ­რი გა­მომ­ცემ­ლო­ბის რე­დაქ­ტო­რე­ბი ოკულ­ტუ­რი მეც-ნიე­რე­ბე­ბით, საი­დუმ­ლო სა­ზო­გა­დოე­ბე­ბით, მსოფ­ლიო შეთ­ქმუ­ლე­ბე­ბით ერ­თო­ბიან. ასე, თამაშ­-თა­მა­შით, მოი­ფიქ­რე­ბენ „გეგ­მას“, მაგ­რამ მე­ტისმე­ტი მოს­დით: ვი­ღაც მარ­თლა დაი­ჯე­რებს მათ შეთ­ხზულ ის­ტო­რიას და დაუნ­დო­ბელ ბრძო­ლას იწ­ყებს საი­დუმ­ლოს გა­სა­ღე­ბის ხელ­ში ჩა­საგ­დებად...

ავტორი: მეი მასკი მთარგმნელი: გიორგი არონია ავტობიოგრაფიულ წიგნში მასკი გულწრფელად მოგვითხრობს სიძნელეებით სავსე თავისი ცხოვრებისა და თავგადასავლების შესახებ. რთული, ხშირად დაუჯერებელი ოჯახური პრობლემებისა და საქმიანობასთან დაკავშირებული დაბრკოლებების მიუხედავად, ის მუდამ ახერხებდა ფეხზე წამომდგარიყო, ახალი მიზანი დაესახა და გაბედულად ემოქმედა. სწორედ ამიტომ იქცა წიგნი შთაგონების წყაროდ სხვადასხვა ქვეყანაში მცხოვრები ბევრი ქალისთვის. აქ ასევე უხვადაა სასარგებლო რჩევები ჯანსაღ კვებასა და ცხოვრების წესზეც, რასაც სამეცნიერო კვლევები და მეი მასკის დიეტოლოგიური პრაქტიკა უდევს საფუძვლად.

ავტორი: გრიგოლ რობაქიძე     გერმანულიდან თარგმნა დალი ფანჯიკიძემ   გრიგოლ რობაქიძის „ქალღმერთის ძახილი“ 1934 წელს გერმანულ ენაზე იენაში, დიდერიხის გამომცემლობაში დაიბეჭდა. „დალი“ – ასე ერქვა რომანს ქართულ ორიგინალში, რომელიც დაკარგულად ითვლება. შემორჩენილია მხოლოდ ფრაგმენტები – „ორი ფოთოლი“ და „დიდი დედა“, გამოქვეყნებული ემიგრანტულ ჟურნალ „ბედი ქართლისაში“.   წიგნი ფრანგულადაც ყოფილა თარგმნილი მათე კერესელიძის მიერ და გამოსაცემად გამზადებული ტექსტი დაკარგულა. მკითხველს შეუძლია გაეცნოს რომანის სრულ ტექსტს ქართულ ენაზე, ასევე მწერლის სიცოცხლეში გამოქვეყნებულ ორიგინალის ფრაგმენტებს. შეძლებისდაგვარად შენარჩუნებულია ავტორის სტილი.

ვლადიმირ სოროკინის „ქარბუქი“ პოსტმოდერნისტული რომანია, რომლის მთავარი პერსონაჟი ქარბუქია. იგი სუბიექტიცაა და ობიექტიც, სცენაც და დეკორაციაც.   ექიმმა გარინმა როგორმე უნდა ჩააღწიოს და ჩაიტანოს ვაქცინა სოფელ დოლგოეში, სადაც შავჟამიანობა მძვინვარებს. თუ სნეულებს არ აცრის, ეპიდემია მთელ ქვეყანაში გავრცელდება და ადამიანებს ზომბებად აქცევს. გზა რთულია – ქარბუქი ბობოქრობს, სტიქია, როგორც ადამიანთა ბედის განმსაზღვრელი. ეს არის მეტაფიზიკური მოგზაურობა იქ, სადაც უძრაობაა, დრო კი გაყინული.   რომანი სტილიზებულია მეცხრამეტე საუკუნის ლექსიკით. კითხვისას თანდათან ცხადდება, რომ მოქმედება წარსულში კი არ ხდება, არამედ მომავალში.   ვლადიმირ სოროკინი მრავალი რომანისა და პიესის ავტორია, მიღებული აქვს არაერთი ლიტერატურული პრემია. მისი წიგნები საბჭოთა კავშირის პერიოდის შემდეგ 2002 წელს კიდევ ერთხელ გახდა ცენზურის მსხვერპლი, როდესაც ვლადიმერ პუტინთან ასოცირებულმა ახალგაზრდულმა მოძრაობამ მის წინააღმდეგ დიდი კამპანია წამოიწყო და ე. წ. პატრიოტულ-მართლმადიდებლური ორგანიზაციების წევრებმა მისი წიგნები რუსეთში საჯაროდ დაწვეს.

იგავები შეადგინა თამაზ ვასაძემ   ანთოლოგიაში ტრადიციული ლიტერატურული ჟანრების - იგავის და არაკის ნიმუშებთან ერთად წარმოდგენილია მოთხრობები, რომლებიც მხატვრული ბუნებით, წყობით იგავის ტიპისაა, იგავურია. ევროპულ ტერმინს თუ გამოვიყენებთ, მათ პარაბოლები უნდა ვუწოდოთ. ამგვარ ნაწარმოებებში გადმოცემული რეალისტური ან ზღაპრულ-ფანტასტიკური (არაკისებური) ამბავი, ისტორია სიმბოლოს ხასიათს იძენს - მასში სიმბოლური სახით არის ფორმულირებული სამყაროში, ადამიანების სულიერ, ზნეობრივ, სოციალურ არსებობაში მოქმედი ზოგადი კანონზომიერება, ინტელექტუალური ხედვით გამოკვეთილი ზოგადი აზრი ამ არსებობის შესახებ.   წიგნში გაერთიანებული ნაწარმოებები ისევე მრავალგვარია, როგორც ადამიანთა ცხოვრება და მისი მხატვრული გააზრების და გამოსახვის შესაძლებლობები.   ანთოლოგიაში შესულია სულხან-საბა ორბელიანის, აკაკი წერეთლის, ვაჟა-ფშაველას, ნიკო ლორთქიფანიძის, ლეო ქიაჩელის, გიორგი ლეონიძის, გურამ რჩეულიშვილის, რევაზ ინანიშვილის, ნოდარ წულეისკირის, რეზო ჭეიშვილის, შოთა ჩანტლაძის, ერლომ ახვლედიანისა და ირაკლი სამსონაძის ნაწარმოებები.

ავტორი: ირაკლი სამსონაძე ირაკლი სამსონაძის ახალ რომანში ორი უცნაური პერფორმანსი თამაშდება, რომელთაც 30 წლიანი ინტერვალი აშორებს.პირველი ქუთაისის რესტორანში ვითარდება. 1988 წელია, არავის ეფიქრება საბჭოთა იმპერიის ჩამოშლა; მათ შორის, სუფრასთან თავშეყრილი ბავშვობის მეგობრებსაც. სუფრის მასპინძელი, მეტსახელად ტრულაილა, ქელეხს უხდის თავის საოხრეს. მეგობრები ოხუნჯობენ, უჩვეულო ქელეხია, ღიმილისმომგვრელი, დასამახსოვრებელი თავგადასავალი. თამადად მოიწვევენ ლამარიეს, ბიბლიოთეკარ ქალს, ვინც სიყმაწვილეში „დაავაჟკაცა“ ტრულაილა... მსგავსი წიგნები

ავტორი: ჰაროლდ პინტერი ინგლისურიდან თარგმნა რუსუდან მახათაძემ     კინორეჟისორი ლანა ღოღობერიძე თავის ჩანაწერებში წერს: „მიხარია, რომ ქართულმა თეატრმა ჯერ კიდევ 80-იან წლებში პატივი მიაგო ჰაროლდ პინტერს: ნანა ხატისკაცმა რუსთაველის თეატრის პატარა სცენაზე დადგა მისი „კარისკაცი“, იმდროინდელი ქართული რეპერტუარისთვის უჩვეულო, დახვეწილი, შავი იუმორითა და ტრაგიზმით სავსე სპექტაკლი.     ორი ძმა და კარისკაცი ავთო მახარაძე, მერაბ თავაძე და ბორის წიფურია... სამი ადამიანი, აბსურდულ სიტუაციაში ჩართული, ერთმანეთში ჩახლართული ბედით, ერთმანეთზე ბატონობის წყურვილით შეპყრობილნი. ნანამ, რომელიც სულით ხორცამდე რეჟისორი და ნამდვილი ნოვატორი იყო, მხატვრული ინტუიციით შექმნა ის სივრცე, რომელიც თურმე არსებითი იყო პინტერის დრამატურგიაში. სპექტაკლში ბატონობდა პინტერისეული დუმილი, პერსონაჟთა უეცარი გაჩუმება, რომლის საშუალებითაც ადამიანები ურთიერთობენ და გამოხატავენ აგრესიას ერთმანეთის მიმართ. დუმილი, რომელიც თავის თავში იტევს ტყუილს. რეჟისორმა ამოატივტივა პიესის არსი: ყველაზე ბანალურ  სიტუაციაში – ორი ძმის ურთიერთობაში – გამოააშკარავა ადამიანის შემაშფოთებელი მისწრაფება, დაიმორჩილოს მეორე ადამიანი, ძალაუფლების მოპოვების წყურვილი – ადამიანის იმპერატიული მოთხოვნილება.     სამწუხარო ის არის, რომ სპექტაკლი მაყურებელმა თითქმის ვერ ნახა. ის გენერალური რეპეტიციის მერე აკრძალეს; როგორც ჩანს, ცენზურამ მასში საბჭოთა სინამდვილისთვის შეუფერებელი ტენდენციები დაინახა“.

ავტორი: დიმიტრი წიკლაური   დიმიტრი წიკლაური მკითხველმა თავდაპირველად პოეზიით გაიცნო. თვითმყოფადი, ღონიერი და რელიგიური სიღრმით დამუხტული პოეტური ხმა მას ყოველთვის გამოარჩევდა სხვა ავტორებისგან. ცოტა ხნის წინ ამ ხმამ პროზაული ფორმაც მოირგო და უცნაურ, იდუმალ ნოველებად იქცა.    „ქორების მიწა“ კი რომანია, რომელშიც დიმიტრი წიკლაურის შემოქმედებითი და პიროვნული მრწამსი სრულყოფილად გაცხადდა. ის მწერლის მხატვრულსულიერი გამოცდილების ერთგვარი ნაყოფია – არაკონვენციური ტექსტი, რომელშიც იმდენი სიბრძნეა, სენტენციებად, შეგონებებად, გნებავთ – სალოსური „პირისქარის“ მარგალიტებად გაბნეული, რომ გაგიჩნდებათ განცდა, თითქოს ეს წიგნი ჭეშმარიტების კარიბჭესთან იწერებოდა. თუმცა, ამ ტექსტის ღირსება, ამ საგანძურზე არანაკლებ, მასზე ერთგვარი ირონიაცაა, ეგზისტენციალური „სისულელის“ იმ ხარისხის მოხელთებაცაა, რომელიც სულ სხვა სულიერ პლანში წარმოაჩენს ყოველგვარ სიბრძნეს და ერთდროულად მისაღებს და სასურველს ხდის წარმავალის წინაშეც და მარადისობის პირისპირაც. მოკლედ რომ ვთქვათ, ავტორის ღიმილი, რომელიც მთელი ტექსტის მანძილზე მკაფიოდ იგრძნობა, ასატანს ხდის თუნდაც ყველაზე ღრმა და რთულ საკითხებს, სიმსუბუქეს და სილაღეს სძენს რომანის მედიტაციურ სივრცეს.    იქნებ, სწორედ ეს ღიმილი უნდა იპოვოს და დახატოს მთავარმა გმირმა – თერთმეტი ტაძრის მომხატავმა ბეზარო ხატმწერმა, რომელიც ერთ პროვინციულ და ნაცრისფერ ქალაქში... გზის და მგზავრის თავგადასავალში ბევრი პერსონაჟია, ბევრი ამბავი და ხმა. ხოლო მათ შორის ყველაზე მეტად ერთი ანათებს – სალოსი ბერი მალქოზი, არა მხოლოდ დიმიტრი წიკლაურის, არამედ თანამედროვე ქართული ლიტერატურის უკვე გამორჩეული პერსონაჟი... ამ აზრში დასარწმუნებლად, თუნდაც საკამათოდ, ეს წიგნი უნდა წაიკითხოთ.

ავტორი: ნინო ნადირაძე   „ღრუბელი ოთახში“ ნინო ნადირაძის მცირე რომანია, რომელშიც სიცოცხლისა და სიმარტოვის, სიკვდილისა და სიხარულის პარადიგმები იშლება. ახალგაზრდა წყვილი ქალაქიდან – ქალაქში, ქვეყნიდან – ქვეყანაში დახეტიალობს, ეს გზა კი საკუთარი თავისა და მთელი სამყაროს შეცნობის გზაა, რომელშიც გაუნელებელი, ჭეშმარიტი სიყვარული იბადება.   წყვილის ცხოვრების მოზაიკაში ქვეყნის და საზოგადოების მწვავე პრობლემებიც ირეკლება – სოციალური, მენტალური, სულიერი თუ კულტურული. ამ სიმძაფრით დამუხტულ გარემოში ბუნებრივად ვლინდება, ზოგადად, ადამიანის კრიზისი – რა შეუძლია მას სიცოცხლის გასაუმჯობესებლად? რატომ ამოყირავდა მის წინაშე სამყაროს კითხვები?   პოეტური ექსპრესიით მოთხრობილი ეს უცნაური ამბავი სიყვარულის თავსატეხადაც შეიძლება მივიჩნიოთ. ნინო ნადირაძე კიდევ ერთ მეტაფორულ ამოცანას სთავაზობს მკითხველს – შემთხვევითობისა და მიზეზ-შედეგობრიობის მარადიულ კონფლიქტში, ვისი სული სურს სიყვარულს?..

ავტორი: გვანცა გუბელაძე სერია: გახდი ბესტსელერის ავტორი  2018 გამომცემლობა: პალიტრა L

ავტორი: დოქტორი ტარა პორტერი სერია: liberteens

ავტორი: ლერი ალიმონაკი   ლერი ალიმონაკის ეს წიგნი ორი ნაწილისგან შედგება: „კვირის წირვები“ – ესაა ფსიქოლოგიურ-ეგზისტენციური რომანი ტერენტი გრანელის ცხოვრებასა და პოეზიაზე, უფრო სწორად – ცხოვრების პოეზიაზე, სადაც ნამდვილი, ბიოგრაფიული ამბების გვერდით გვხდება დიდი პოეტის მისტიურ სამყაროში ჩაძირვის და მის საიდუმლოთა მოხელთების მცდელობებიც.     „გრანელის ლანდი“ ერთგვარად მემუარული ხასიათისაა და მოგვითხრობს იმ წინაღობათა და სირთულეთა შესახებ, რომელიც ლერი ალიმონაკმა წინა საუკუნის 60-იან, 70-იან და 80-იან წლებში გაიარა ტერენტი გრანელის სახელის აღორძინებისა და დამკვიდრების გზაზე. მან მრავალი წელი შეალია წამებული პოეტის ცხოვრებისა და შემოქმედების კვლევას, განახლებას და ფაქტობრივად, მანვე ჩაუყარა ქართულ ლიტერატურაში საფუძველი გრანელოლოგიას. ტოტალიტარიზმის პერიოდიდან, როცა გრანელის სახელს ტაბუ ედო, ლერი ალიმონაკს არ დარჩენია მოუჩხრეკავი არქივი, წიგნსაცავი თუ ოჯახი, იმხანად დალუქული სპეცფონდები, სადაც ჟამის უკუღმართობით დაღუპული პოეტის შედევრები არ მოეძიოს, არ გამოეცეს, დაკარგვისგან არ ეხსნას...

ავტორი: ნინო ხარატიშვილი მთარგმნელი: ნინო ბურდული გამომცემლობა: ინტელექტი

ავტორი:  ლევან ინაური

  ავტორი: თამრი ფხაკაძე სერია: იკითხე ქართული   თურმე... თეთრი, თლილი ქვის მრავალკარიან სახლში მცხოვრები თურმელები, ჯერ კიდევ ანთიმოზ თურმელის დროიდან, ამ კართა გავლით შედი-გამოდიოდნენ ერთმანეთის ყოველდრიურობაში. თურმე... ერთი მთავარი კარით გადიოდნენ და იკარგებოდნენ შეუცნობელ გარე წუთისოფელში, ხან უმნიშვნელო და ხანაც საბედისწერო მოგზაურობებში. თურმე... ზოგი ბრუნდებოდა, ზოგიც _ ვერ... "ჩვენ, თურმელები" _ ასე დაასათაურა ავტორმა, მისივე თქმით, ცხოვრების მთავარი წიგნი, ეპოქალური რომანი, რომელსაც საგვარეულო-გენეალოგიური არქიტექტონიკა აქვს, ხოლო წიგნს, ნაწარმოებში მრავალგზის ნახსენები საგვარეულო დიადემასავით, თავსართად უძღვის მრავალრიცხოვან თურმელთა უზუსტესი გენეალოგიური ხე. წიგნი თურმელთა გვარის ნაშიერთა ლამის უსრულ ხეტიალზეა ამ სამყაროს განედ-მერიდიანებზე. როდის? რატომ? როგორ? _ პასუხები კითხვებზე ამ მაღალოსტატურად მოთხრობილ, ერთი უზარმაზარი გვარის ცოდვა-მადლიან, სისხლითა და სიყვარულით გაჯერებულ საბედისწერო მატიანეშია.

ავტორი: იაკი კაბე. (ირაკლი კაკაბაძე) თაკო ბაქრაძის ილუსტრაციებით   მოთხრობა 2014 წელს დაიწერა და ბავშვთა უფლებათა კონვენციის 25-ე წელს მიეძღვნა. მოთხრობა მშობლებისა და მასწავლებლებისთვის შეიქმნა იმის განსჯისა და განხილვისთვის, თუ რა სჭირდებათ მოზარდებს ჩვენგან და რას ვაძლევთ მათ. და რადგან ეს თემა დღესაც მნიშვნელოვანია და დღესაც არ ვიცით როგორ ველაპარაკოთ, მით უფრო, როგორ მოვექცეთ მათ, საჭირო და აუცილებელიც კია კიდევ ერთხელ გამოქვეყნდეს დაინტერესებული მკითხველისათვის.

ზაურ კალანდიას რომანი „ძეგლი ყველასათვის“ საქართველოს უახლესი, ტრაგიკული წარსულის დღეებს აცოცხლებს – ეროვნული მოძრაობიდან დაწყებული, სამოქალაქო და აფხაზეთის ომამდე. რომანის მთავარი გმირი – ჭიჭე – თავისი პოსტმოდერნული შინაარსით, გამომუშავებული რეფლექსიით, ცინიზმით, თავის ამბავს მეტა ტექსტებით ყვება. ეს მეტატექსტები თვითგანკითხვაცაა და თვითგააზრებაც, ანუ ის, რაც ყველაზე მეტად აკლია ჩვენს საზოგადოებას – ამ მრავალწლიან დრამატულ და ტრაგიკულ დინამიკაში. ექსპრესიით, დაძაბული მუხტით გადმოცემული გმირის შინაგანი მონოლოგი, წარსულის ვეებერთელა რეტროსპექტივაში, ყველაზე მკაფიოდ, მაინც ერთ აქცენტს გამოკვეთს – ძეგლი, რომელსაც ვაგებდით და ვამსხვრევდით, ჩვენივე თავში აქვავებს ადამიანობის ყველაზე ფაქიზ ნიუანსებს, ისე, რომ ერთ დღეს, შესაძლოა, ყველა ოდინდელი კერპის ბედისწერა თავადაც გავიზიაროთ...   ამას კი, პიროვნული ტრაგედია ჰქვია.