ნუ მოკლავ ჯაფარას

ავტორი : ხულიო კორტასარი მთარგმნელი : მერი ტიტვინიძე სერია: აუცილებელი საკითხავი   „კლასობანა“ თუ არ წაგიკითხავს, ვერ მიხვდები: რა ხიბლი აქვს კითხვის პროცესს; როგორ შეიძლება ფურცელზე ჟღერდეს მუსიკა; გახდე ფაბულის უშუალო მონაწილე; შეგიპყროს სურვილმა – იმავე კაფეში იჯდე, სადაც ისინი სხედან, გეცვას მათ მსგავსად და მთავარ მოქმედ გმირებს თანაუგრძნობდე; სახლში გეჩქარებოდეს და მყუდროდ მოკალათებული კითხვას აგრძელებდე... თქვენ გაგიმართლათ იმიტომ, რომ ხელში გიჭირავთ – „კლასობანას“ ქართული თარგმანი. წიგნი გამოდის სერიით „აუცილებელი საკითხავი“. „ეს გავლენების წიგნია, სიტუაციური და განწყობის შემქმნელი. ეს 60-70 იანი წლების ყველაზე ალტერნატიული ლიტერატურული თამაშია, რომელშიც ყველა ერთდროულად იყო ჩაბმული“ – ნესტან-ნენე კვინიკაძე.

ავტორი: ჯენიფერ იგანი მთარგმნელი: თამარ სუხიშვილი სერია: აუცილებლად საკითხავი "ერთხელ ბრუკლინის წიგნის ფესტივალზე აღმოვჩნდი. მოულოდნელად ჰომეროსულმა ხარხარმა ერთი კუთხისკენ მიმახედა: ხალხს ახალგაზრდა ქალი აცინებდა და თვითონაც ვერ იკავებდა თავს. ასე გავიცანი ჯენიფერ იგანი, რომელიც, თურმე, დიდი ხანია, უყვარს ამერიკას. ჯერ „ციტადელი" წავიკითხე, შემდეგ „დაუნდობელი არამზადების სტუმრობა". ეს წიგნი „ჩაწერილია", როგორც მუსიკალური ალბომი, მასში ერთმანეთს სიმღერებივით მიჰყვება ამბები. ცამეტი ამბავია და უამრავი პერსონაჟი. მთავარ როლს პანკ-როკი ასრულებს, რომელიც მუდმივად აღწევს გმირების ცხოვრებაში, ზოგიერთისთვის კი მოწოდებაც ხდება. წარუმატებელი ბასისტისგან დაიბადება წარმატებული პროდუსერი, ხოლო კლეპტომანისგან — მოსიყვარულე ცოლი და დედა. ამ ორ ფიგურას ელვარე პერსონაჟების მთელი თანავარსკვლავედი გაანათებს. რომანში მეფობს მუსიკა და სიყვარული, დიდება და სიღარიბე, ნარკოტიკები და ღალატი. დაიწყებ ამ საოცარ წიგნს და ვერ მოწყდები, მიხვდები, რომ ცხოვრება ყველას ერთნაირად არ გვექცევა, მაგრამ ყველანი ვცდილობთ, გავუძლოთ დროს და შევინარჩუნოთ საკუთარი თავის იმედი. იმასაც ჩაწვდები, რომ ცხოვრება რაღაც უფრო მეტია, ვიდრე კეთილდღეობა, მსოფლიო სახელი ან ამერიკული ოცნება." - ლევან ბერძენიშვილი.

ავტორი : კნუტ ჰამსუნი მთარგმნელი : დევი ბერძენიშვილი სერია: აუცილებლად საკითხავი   აღარ მახსოვს რატომ, მაგრამ ჯერ კიდევ ახალგაზრდობაში ვიცოდი, რომ იმ შენობაში, სადაც ძველი სასტუმრო „ლონდონი“ იყო, ოდესღაც კნუტ ჰამსუნი ცხოვრობდა. ამიტომაც თუ ალექსანდრეს ბაღის ქვედა მხარეს მოვხვდებოდი ხოლმე, დიდი ნორვეგიელი მწერალიც მახსენდებოდა. მაშინ, ყოფილი სასტუმროს კედელზე, მის საპატივსაცემოდ მემორიალური დაფა ჯერ არც ეკიდა, თუმცა ყოველთვის გავიფიქრებდი ხოლმე, რომ თუნდაც ძალიან მოკრძალებული წარწერა, მაინც აუცილებელი იყო. ჯერ მისი წიგნებიც წაკითხული არ მქონდა, მაგრამ ვიცოდი რომ 1920 წელს კნუტ ჰამსუნს ნობელის პრემია მისცეს და ისიც ვიცოდი, რომ მან ჩვენს სამშობლოს ზღაპრული ქვეყანა უწოდა. მიკვირდა კიდეც, რომ შორეული სკანდინავიიდან მოსულმა ნორვეგიელმა კაცმა, თუნდაც უნიჭიერესმა მწერალმა, როგორ ამოიცნო ქართული ხასიათის ამდენი თავისებურება, თუმცა მისი წიგნები რომ წავიკითხე, ყველაფერი გასაგები გახდა. ამ „შიმშილის“ წაკითხვის შემდეგ კი, ალბათ იმ ადამიანებსაც დაავიწყდებათ, თუ რას ნიშნავს წიგნის შიმშილი, ვისაც ნამდვილი ლიტერატურა, ადამიანის მთავარი სულიერი და გონებრივი საზრდო ჰგონია... დათო ტურაშვილი.

ავტორი: ხულიო კორტასარი მთარგმნელი: მერი ტიტვინიძე სერია: ძალიან მაგარი წიგნები ხულიო კორტასარი დაიბადა 1914 წლის 26 აგვისტოს, ბრიუსელში. მისი მშობლები არგენტინის მოქალაქეები იყვნენ და პირველი მსოფლიო ომის დროს ბელგიაში დიპლომატიურ მისიაში მსახურობდნენ. 1919 წელს ოჯახი უკვე ბუენოს აირესის მახლობლად დასახლდა. მამამ მალევე მიატოვა ცოლ-შვილი და კორტასარი დედასთან და უმცროს დასთან ერთად გაიზარდა. სკოლის დამთავრების შემდეგ კორტასარმა შვიდი წელი სკოლის მასწავლებლად იმუშავა. 1944 წლიდან ფრანგულ ლიტერატურას ასწავლიდა ქალაქ მენდოსას უნივერსიტეტში. პერონისტების პოლიტიკური ზეწოლის გამო იძულებული გახდა, პედაგოგიური საქმიანობა მიეტოვებინა და წიგნის პალატაში გააგრძელა მუშაობა. 1951 წელს კორტასარი გადასახლდა საფრანგეთში, სადაც სიცოცხლის ბოლომდე ცხოვრობდა. წლების განმავლობაში მუშაობდა თარჯიმნად იუნესკოში. ბევრს მოგზაურობდა. აქტიურად ილაშქრებდა ადამიანის უფლებების დარღვევის წინააღმდეგ ლათინურ ამერიკაში. თანაუგრძნობდა სალვადორ ალიენდეს და ფიდელ კასტროს. გარდაიცვალა პარიზში, დაკრძალულია მონპარნასის სასაფლაოზე. კორტასარის ლიტერატურული კარიერა 1938 წელს სონეტების კრებულით იწყება. ამის შემდეგ მას პოეზია აღარ გამოუქვეყნებია, თუმცა წერდა. პოეტური კრებული მხოლოდ გარდაცვალების შემდეგ გამოიცა, პოპულარობა კი პროზამ – მოკლე მოთხრობებმა და რომანებმა – მოუტანეს, განსაკუთრებით მისმა შედევრმა, "კლასობანამ", რომელიც 1963 წელს გამოქვეყნდა. 60-იანი წლებიდან მთელი მსოფლიო "ლათინურ–ამერიკულმა ბუმმა" მოიცვა. კორტასარის, მარკესის, ვარგას ლიოსას და სხვების სახელები ყველას პირზე ეკერა. ლათინურ–ამერიკული რომანი ცალკე, დამოუკიდებელ ცნებად იქცა. ბევრის აზრით, "ბუმი" სწორედ "კლასობანათი" დაიწყო, ამ უდიდესი ლიტერატურული ექსპერიმენტით, სადაც ყველაფერი ერთად არის თავმოყრილი: ტრაგედია და დრამა, ლირიკა და იუმორი, ჯაზი და ეროტიკა, ესსე და საგაზეთო სტატია, მეტაფორა და ჰიპერბოლა, რეალობა და ჰალუცინაცია, გრძნობებით, სიტყვებით, ადამიანებით თამაში, და კიდევ ის რაღაც–რაღაცები, რაც თავად ხულიო კორტასარმა მოიგონა.